Vandaag is het 1 april, niet alleen de verjaardag van mijn zus, maar ook het definitieve einde van de voorbije maand maart. Een maand die ongetwijfeld nu al in het collectieve geheugen gegrift staat. Wat op 22 maart gebeurd is, is amper met woorden te beschrijven. Ons land werd in zijn ziel geraakt, het lelijke litteken zal voor eeuwig zichtbaar blijven. En toch moeten we verder. Zaventem was voor mij bijna een tweede thuis geworden. Als je er vaak komt, ken je elk hoekje, elk plekje. Het was dikwijls, hoe gek het ook moge klinken, een oase van rust. Na een hectische werkweek, vaak het begin van een weekend. Zelf vertrekken, zelf terug thuiskomen, je echtgenote afhalen, je echtgenote wegbrengen. Het zal wennen worden …
De verschrikkelijke aanslagen hebben onze eigen actie-plannen ondersteboven gegooid, maar dat was op dat moment echt bijzaak. Campagnes bijsturen, onder welke omstandigheden dan ook, is part of the game.
De Internationale darmkankermaand zit erop. Er is op verschillende plaatsen door verschillende organisaties veel actie gevoerd. Iets wat zeker toe te juichen is, zeker als je weet welk leed darmkanker nog dagelijks veroorzaakt. Dat bepaalde “grote kanonnen” nog steeds oorverdovend stil bleven is voor mij iets waar ik het erg moeilijk mee heb. Dit went voorlopig niet…
Ook deze maand verloren 155 families in Vlaanderen een dierbare aan darmkanker, in Nederland waren het er niet minder dan 434… Cijfers om bij stil te staan, maar zeker cijfers om actie te voeren. Niet alleen tijdens de maand maart, maar het ganse jaar door. Sluipmoordenaar darmkanker moet je zo weinig mogelijk kansen geven om toe te slaan. Je hebt geen gesofisticeerde apparatuur nodig om hem klein te krijgen, eenvoudige testen (de fameuze iFOB-test of mascara-test) kunnen al heel doeltreffend zijn. En of je dat nu wel of niet met een zelf-test persoonlijk ter harte neemt zal de volgende maanden nog vaak ter discussie staan. Onlangs zei iemand me : “Iedereen heeft toch het recht om zichzelf te testen”. Zo had ik het zelfs nog niet bekeken…
Mijn 19 lezingen deze maand hebben me extra energie gegeven om de volgende maanden nog een tandje bij te steken, nog méér informatie en voorlichting te verstrekken via onze diverse kanalen. Darmkanker is gewaarschuwd… we gaan de strijd opvoeren. Laat dat duidelijk zijn. De afgelopen weken hebben we verschillende “samenwerkingsakkoorden” ondertekend, partners die onze slagkracht zullen vergroten. Later ongetwijfeld meer hierover.
Ik wil iedereen van harte bedanken die deze maand zijn steen of steentje heeft bijgedragen in de strijd tegen darmkanker. Ooit komt er hopelijk een dag dat we kunnen zeggen dat “hij” overwonnen is, dat er geen slachtoffers meer vallen.
“Nothing is impossible”
tot blogs,
Luc Colemont Volg @LucColemont
