Ik werk ondertussen al een jaar en een half voor de vzw Stop Darmkanker. Elke dag proberen we mensen te overtuigen om zich te laten testen. Elke dag gaan we de uitdaging aan om darmkanker te verslaan. Acties, campagnes, lezingen, projecten, events, media, social media. Alles gooien we in de strijd.
‘Heb je die test zelf al eens gedaan?’ vroeg een vriend.
Euh… nee, ik ben nog maar 42 jaar. Nog niet gedaan maar ik zal het wel eens doen. Onder het motto ‘practice what you preach’ ben ik dan toch maar een test gaan halen bij de apotheker. Op het juiste moment, toen het rustig was in huis, de handleiding gelezen en de test gedaan. ‘Poepsimpel’ is het. Twee keer niks. En toen… twee streepjes. De test wijkt af.
Onmogelijk. De week voordien de Antwerp Ten Miles gelopen in zware omstandigheden. Nooit klachten. Ik eet (redelijk) gezond en doe aan sport. Foto van de test via whatsapp naar Luc (Dr Colemont) gestuurd en onmiddellijk de bevestiging ‘Bruno, de test is afwijkend. Je moet een coloscopie laten doen’.
Ik ken de procedure, een coloscopie moet uitsluitsel brengen waarom de test afwijkt. Maar ik ken ook de cijfers, plots heb ik 1 kans op 10 op darmkanker. Ik heb er één nacht van wakker gelegen en mij daarna zoals steeds op het werk gesmeten. Maar naarmate die datum nadert begon ik toch wat ongerust te worden. Wat als…? Ik ben mijn moeder veel te vroeg verloren aan kanker. Het zal toch niet waar zijn.
Ook mijn vrouw begon zich zorgen te maken. Draai of keer het, zoiets sluipt in het gezin.
Drie weken later is het eindelijk zover.
Tijd voor de coloscopie en zijn beruchte voorbereiding. Ik zou willen zeggen dat het meevalt maar ik zou liegen. Het is niet lekker wat je moet drinken maar de hoeveelheid viel, al bij al, nog mee. Gelukkig veel berichten van Luc gekregen in zijn gekende stijl ‘Volhouden Bruno #komtgoed’. De reden van het drankje is ook gekend. De darm moet proper zijn. Zeker 20 keer naar toilet geweest. Zelfs op weg naar het ziekenhuis is mijn vrouw nog moeten stoppen.
In het St.-Vincentiusziekenhuis van Antwerpen ging alles vlot. Heel vriendelijk ontvangen, lieve verpleegsters, bezoekje van Luc en dan was het plots aan mij. Het was mijn eerste narcose. De dokter legde alles uit en plots draai je letterlijk weg. 45 min later werd ik wakker met een zalig gevoel van diep te hebben geslapen. Vrij snel kwam de dokter met een grote glimlach zeggen dat alles normaal was. Het bloed kwam wellicht van inwendige aambeien.
Wat een opluchting. De tranen in de ogen van mijn vrouw spraken boekdelen .
Op weg naar huis besef je plots dat er vandaag in Vlaanderen 16 (!) mensen ander nieuws hebben gekregen. 16 families die hun leven plots een andere wending neemt. En geloof me het zullen niet allemaal 55 plussers zijn. Ik ben meer dan ooit overtuigd van ons verhaal. Doe de test! En waar die test vandaan komt maakt mij niks uit. Overheid, huisarts, apotheek of werkgever de boodschap blijft hetzelfde. Just do it.
En dan hoor je het nieuws dat door de Amerikaanse Cancer Society (toch niet de eerste de beste) de aangewezen leeftijd voor screening van darmkanker op 45 jaar wordt gelegd. De Europese richtlijnen raden screening aan vanaf 50 jaar. Wij in Vlaanderen nodigen de mensen pas uit vanaf 55 (!) jaar. Dat is een verschil van 10 jaar. Mag ik mij hier ernstig vragen bij stellen? Ik loop al lang genoeg rond in het wereldje om te weten dat het allemaal niet zo simpel is en dat het allemaal veel geld kost maar laten we eerlijk zijn. Screenen vanaf 55 jaar is gewoon te laat.
Wat als de overheid die leeftijd nu eens gewoon naar 50 brengt. Hoeveel levens zouden ze niet redden? Hoeveel gezinnen zouden ze niet gelukkig maken? Hoeveel kosten zouden ze niet besparen omdat mensen geen dure behandelingen nodig hebben.
Ik ben 42 jaar en had waarschijnlijk de test nooit gedaan moest ik niet bij Stop Darmkanker werken. Ik had geluk dat het niks was.
Maar die 16 Vlamingen die vandaag naar huis rijden met de diagnose ‘darmkanker’ moeten toch ook denken ‘wat als ik die test vroeger had gedaan’
Daarom zullen wij nooit stoppen met lawaai maken…
Bruno Mettepenningen, projectmanager Stop Darmkanker
