Toen we elkaar 116 dagen geleden een goede gezondheid en een boeiend 2020 toewensten, had niemand kunnen vermoeden in welke situatie we ons vandaag 26 april zouden bevinden. “Het kan verkeren” zei Bredero meer dan 400 jaar geleden. Wat misschien minder bekend is dat hij ook zei : “Al siet men de lui, men kent se niet”. Konden we dat verdomde corona-virus, die COVID19 -ondertussen aartsvijand n°1- maar zien. Het zou de strijd misschien iets minder moeilijk maken. Elke dag leren we een heel klein beetje bij over dat nieuw virus. Maar elke dag beseffen we ook dat er nog héél veel is dat we niet weten. Je weet wel, het verhaal van dat topje van de ijsberg.
Nooit eerder werden zoveel mensen op korte termijn getroffen door iets waarvan enkele maanden geleden amper sprake van was. Ik weeg mijn woorden want als je echt in de geschiedenis duikt, kom je in 2015 toch al enkele interessante en -in het huidig daglicht- merkwaardige studies tegen. Die werden destijds en zeker nu ook (al dan niet opnieuw) gelezen door wetenschappers die hun vakkennis via dergelijke artikels continu bijscholen. Diezelfde wetenschappers, allemaal eindigend op -ogen (nee, ik mag niet schrijven -logen), moeten ons nu dagelijks bijstaan in de talrijke en snel te nemen beslissingen. Eigen aan een beslissing is dat ze niet altijd de juiste is. Het recente verleden toont aan dat beslissingen nemen aartsmoeilijk is.
Wie dacht dat virologie, microbiologie en epidemiologie exacte wetenschappen waren die zich enkel in witte jassen in het labo afspeelden heeft nu wellicht toch een ander idee gekregen. Eén van de grote problemen is dat we op dit ogenblik nog heel weinig “evidence-based” of bewezen feiten hebben over COVID-19. Het is echt een nieuw virus*! Ik zou in dit verband graag Mark Twain citeren: “Good decisions come from experience. Experience comes from making bad decisions.” Ik moet dan ook steeds denken aan de wijze uitspraak van wielerlegende Rik Van Looy: “Je leert meer uit je nederlagen dan uit je overwinningen!” Nu mogen we natuurlijk ook niet teveel fouten maken en daarom is het groeps- en teamwerk zo belangrijk. Maar veel tijd mag er niet verloren gaan.
De huidige berekeningen, modellen en voorspellingen zijn meestal gebaseerd op de expertise die opgedaan is bij vorige epidemieën of pandemieën. Hierbij zou ik graag het Pareto-principe willen toepassen. In 80% van de gevallen kan dit correct en zeer waardevol zijn, maar die andere 20%…. Vergissen is echt menselijk hoor! Wie op eender welke nieuwjaarsreceptie over “flatten the curve”, “lockdown” of “plateau” zou hebben gesproken, zou met meer dan argus-ogen zijn bekeken. Het kan snel gaan.
Het lijkt wel of we nu allemaal deel uit maken van een film, een super-event, waarbij bepaalde hoofdrolspelers nooit eerder de spotlights hadden gezien. Elke dag een nieuwe aflevering, de ene al spannender dan de andere, de ene al tragischer dan de andere. Laat ons toch maar uitkijken naar een happy-end!
Wie vroeger op één of andere toeristische trekpleister in ons land mensen met Aziatische kentrekken met een mondmasker zag rondlopen -ik ken eerlijk het verschil niet tussen Japanners, Chinezen of Koreanen- heeft toen wellicht zijn schouders even opgetrokken of hen met een glimlach achterna gekeken.
Als je nu in Italië zonder mondmasker buiten komt, wordt er kwaad naar je gekeken, vaak een doordringende boze blik die veel méér zegt dan duizend woorden. Op enkele weken tijd is het dragen van een mondmasker “het nieuwe normaal” geworden. En net zoals we tijdens het WK-voetbal met 11 miljoen bondscoaches waren in België, zijn we nu allemaal ‘mondmaskerexpert’ geworden. Iedereen heeft of geeft op dat vlak tegenwoordig zijn – vaak ongezouten- mening.
Dat het thuis blijven helpt weten we zeker, over het nut van het veelvuldig handen wassen twijfelt niemand meer. De ‘anderhalvemetermaatschappij’ is nu al één van de kandidaten voor het ‘Woord van het Jaar’. We kunnen niet voor de rest van ons leven blijven binnen zitten. Dat zal gelukkig ook niet nodig zijn, maar het mondmasker zal net als een zonnebril in de zomer of een extra paar handschoenen in de winter integraal deel uit maken van onze ‘outfit, letterlijk en figuurlijk. Buitenkomen zonder mondmasker wordt ‘not done’. Wie de Engelse taal meester is verwijs ik graag naar dit opiniestuk in the “Guardian”.
We zijn dan ook blij dat ‘Stop Darmkanker’ mondmaskers in haar gloednieuwe webshop kan aanbieden. Geen chirurgische mondmaskers, geen FPP2’s of ingewikkelde namen, maar het “gewone” mondmasker voor de “gewone man of vrouw” in de straat! Voor jou dus, beste lezer! Vanuit Italië een bijzondere dank aan het “Maximum Image”-team van Patrick Notteboom en het “kort-op-de-bal-spelen” van onze projectmanager Bruno Mettepenningen!
We zijn ook erg blij dat we de opbrengst van de eerste 1000 maskers met plezier aan de ‘zorgsector’ kunnen schenken. Zij hebben het broodnodig! Een beetje solidariteit in deze moeilijke tijden kan geen kwaad.
En toch ook nog snel even iedereen een extra hart onder de riem steken, volhouden!!!
Tot blogs!
Luc Colemont Volg @LucColemont
*Laten we ook niet flauw doen. Laten we -los van alle politieke discussies- ook maar gewoon over de Chinese griep spreken. We hebben het toch ook altijd over de Spaanse en Mexicaanse griep. Daar wil ik gerust nog wel eens een aparte blog over schrijven.
