Al jaren beweer ik dat 10 jaar wachten om te testen, na een coloscopie, veel te lang is. Maar dit zijn vijgen na Pasen.
Op 6 april van dit jaar mocht ik een coloscopie laten doen, na een slechte stoelgangtest. Na de ingreep had ik al direct door dat er iets niet pluis was aan de gedragingen van het medisch personeel. De dokter was kort van stof, ze had iets gezien dat te groot was om zo weg te nemen. Daar stond ik dan. Direct afspraken gekregen om de dag nadien bloed te laten trekken en onder de scanner te gaan. Op 18 april dan kwam het verdict: darmkanker aan de rechterzijde, boven waar de appendix zich had bevonden. Er werd uitgelegd wat er zou worden weggenomen en waarschijnlijk nadien nog 6 maanden chemo.
‘S anderendaags afspraak met de chirurg. Die dagen zit je in een rollercoaster en draait het precies niet om jezelf en gebeurt alles boven je hoofd. Op 2 mei werd de operatie uitgevoerd. Die viel al bij al goed mee. Ik was blij dat “het” eruit was. De volledige rechterkant is weggenomen, samen met 17 klieren, waarvan 2 positief. Op 12 juli werd chemo gestart met Folfox om de 14 dagen. Tijdens de eerste 2 kuren was ik vaak misselijk. Recent kreeg ik de vijfde chemo en ik moet zeggen dat de laatste 3 eigenlijk best meevielen. Soms wat minder eetlust, soms vermoeid maar als ik op die manier het vieze beestje kan verslaan neem ik het er “graag” bij.
Ik vind het spijtig dat je als “darmkanker ” patiënt weinig info en activiteiten vind. Alles draait precies rond borstkanker, wat ik zeker niet wil minimaliseren. Maar je kan Facebook niet openen of je ziet elke keer Think Pink verschijnen, maar over darmkanker hangt precies een waas. Nu Bart De Clerck naar Compostela is geweest verschijnt er dagelijks op LinkedIn ook iets dat mensen hun aandacht hierop trekt, eindelijk zou ik zeggen.
Sabine R.
