Op 10 oktober onderging ik een coloscopie. Er werd een grote poliep verwijderd die na onderzoek reeds ontaard bleek. Verdict darm ’KANKER’. Tweemaal in hetzelfde jaar zo’n mededeling was wel wat veel. Gelukkig waren er geen metastasen in lever of longen. Er volgde een operatie op 7 november waarbij een stuk van 20 cm darm verwijderd werd met een hechting op ongeveer 6 cm van de aars. Het pathologisch verslag gaf aan dat er in één van de 12 verwijderde lymfeklieren ook kwaadaardige cellen gevonden waren. Gevolg was dat ik plots van stadium I naar stadium III ging, wat mijn overlevingskansen toch een andere wending gaf.
In de MOC werd een behandelplan opgesteld. Deel I: een gecombineerde radio-chemotherapie, d.w.z. 28 bestralingen gecombineerd met een ‘flesje’ chemo aangesloten op poortkatheter. Ik heb behoorlijk veel last gehad aan de anastomose. Telkens er zich stoelgang aankondigde, ging dat gepaard met heel veel pijn. Gemiddeld 5 tot meer dan 10 keer per dag naar het toilet, telkens met pijn en af en toe wat traantjes. Heel vermoeiend!
Nu ben ik bezig met deel II: 4 maanden “adjuvante” chemo (8 kuren). Reeds 2 kuren zijn voorbij. Nog 6 te gaan. Tot nu toe enkel last van mondirritatie maar met een goed spoelmiddel is dat onder controle te houden.
Een week voor ik die coloscopie zou krijgen was ik op bezoek bij een vroegere klasvriendin. Zij beweerde dat zij aan géén enkel bevolkingsonderzoek (naar borstkanker, naar baarmoederhalskanker, naar darmkanker) meedeed. Toen ik haar achteraf meedeelde dat ik darmkanker had, heeft zij contact opgenomen met haar huisarts en verdere stappen ondernomen.
Hoewel ik flink geschrokken ben van het resultaat (ik had nergens last van), moet ik toegeven dat ik blij ben dat het nu aan het licht is gekomen. Stel dat ik niet had deelgenomen …
