In maart van dit jaar is mijn vader 60 geworden. Hij heeft ook een brief gekregen van de Vlaamse overheid en heeft mee gedaan aan de screening. Een tiental dagen later moest hij naar de huisarts om de resultaten te bespreken. Daar heeft hij dan te horen gekregen dat hij een volledig darmonderzoek moest laten uitvoeren. Mijn vader heeft acht jaar geleden een ernstig motor ongeval gehad en heeft het sindsdien moeilijker om slecht nieuws te verwerken. Dus heb ik hem heel duidelijk verteld wat dat onderzoek inhoudt en dat er dan tijdens het onderzoek mogelijk poliepen verwijderd konden worden. De colonoscopie werd gedaan toen wij (zijn twee dochters) met onze gezinnen op vakantie waren in Disney in Parijs. Nog voor we terug waren van de reis kregen we een sms van ons mama. We wisten meteen dat er bij de colonoscopie iets gevonden was.
De dag daarna had ons papa gevraagd of we langs konden komen. Hij moest een bijkomende scan en foto’s van de lever laten maken. Hij had voor zichzelf uitgemaakt, dat hij de scan wou afwachten. Maar hij gaf ook aan dat als het ernstig was, dat hij dan niet zou gaan vechten. Hij zou niet te veel willen aftakelen en lijden. De besprekingen van de bijkomende onderzoeken vonden plaats op 14 juli. Ik ben meegegaan om mijn ouders bij te staan. Daar kregen we te horen dat er een tumor was en dat men 20 tot 25cm van de darm zou verwijderen. Afhankelijk van de bijkomende onderzoeken op de tumor zal een specifiek behandelingsplan worden opgesteld.
Deze week dinsdag -overmorgen- is het zo ver. Dan zal de tumor verwijderd worden. Ondertussen hebben we nog eens met ons papa kunnen praten. Hij vertelde ons dat hij dit echt niet had voelen aankomen. Hij voelde zich tot dusver zo gezond als een hoentje. Hij had geen problemen om naar het toilet te kunnen gaan. Hij had nergens pijn of last van. Zelfs vandaag niet. Hij beseft, dat door het onderzoek hij er sneller bij is en dat het erger had kunnen zijn als hij had moeten wachten op de eerste symptomen.
We zijn nu allemaal beetje bij beetje zenuwachtiger aan het worden voor dinsdag. We hebben nog niets aan zijn kleinkinderen vertelt opdat ze niet te veel van deze spanningen moeten ervaren. We hopen dat het na de ingreep dinsdag voorbij zal zijn. Maar weten dat er jammer genoeg nog een vervolgverhaal aan kan komen.
Desalniettemin delen wij graag met jullie ons verhaal. Want als mijn vader niet mee had gedaan met het bevolkingsonderzoek dan hadden wij vandaag niet gestaan waar we nu stonden. Maar hadden we over enkele maanden, jaren aan mogelijk dezelfde stap gestaan als vandaag, maar met een nog ergere uitkomst dan vandaag…. nog minder hoop op een goede afloop als vandaag…
Als dochter ben ik blij dat deze screening er is, ik ben er van overtuigd dat mijn vader er ook zo over denkt. Ik besef maar al te goed, dat dit mijn vader zijn leven kan redden.
Daarvoor wil ik graag de mensen die hiervoor gestreefd hebben bedanken!
Bedankt!
