Grote vakantie 2012 en ik had al een tijdje pijn in mijn buik. Maar wie gaat daar nu voor naar de dokter? Na lang aandringen van de familie toch langs de huisdokter: vermoeden van spastisch darmsyndroom dus medicatie . 14 dagen later, nog steeds pijn, toch maar terug naar de dokter. Misschien iets aan mijn darmen dokter? Mijn mama is gestorven aan darmkanker op 46-jarige leeftijd …. Tja, een echo en nadien misschien een CT-scan en dan eventueel coloscopie. Maar ik opteerde om ineens een coloscopie te laten doen. Ik was toen 45 jaar.
Op donderdag 6 september naar het ziekenhuis voor coloscopie. Ik heb er niets van geweten, heb geslapen denk ik. De specialist vertelde me dat hij maar een gedeeltelijk onderzoek had kunnen doen want hij was op een massa uitgekomen en kon niet verder. Een biopsie van die massa was genomen en ik moest vrijdag terugkomen voor een scan en de uitslag van de biopsie.
Vrijdag vol goede moed terug naar het ziekenhuis, scan genomen en dan naar de dokter. Mooie foto waarop mijn dikke darm duidelijk te zien was, maar ook 2 grote massa’s die mijn darm zo goed als volledig blokkeerden. Vandaar mijn pijn! En toch verrast dat er nog iets kon passeren. Voor zover te zien op die scan zaten de massa’s in de darm gekapseld. Nog geen uitslag van de biopsie maar afspraak voor maandag voor verdere onderzoeken. Nog even langs de verpleging om bloed te laten trekken. Toen ik daar zat, met een naald in mijn arm, kwam de specialist binnen en vertelde ‘langs zijn neus weg’ dat de biopsie had uitgewezen dat het kwaadaardig was …. Daar zat ik.
Naar huis gereden en beginnen piekeren hoe ik dit in godsnaam aan mijn kinderen moest vertellen. En aan mijn papa en mijn zussen en broer.
De kinderen waren bij hun papa dus heb ik hen opgebeld en verteld dat ik kanker heb, maar heb het zo veel mogelijk gebagatelliseerd. Dat weekend hadden we een BBQ met de familie, dus een ideale moment om iedereen op de hoogte te brengen met de woorden: ik wil geen tranen zien, geen medelijden en bloemen noch planten. Heb ook duidelijk gemaakt dat onkruid niet vergaat, dit is mijn moto geworden: ONKRUID VERGAAT NIET
Maandag terug naar de specialist en ik was heel blij dat ik vanaf die dag een andere specialist had want de manier van mededelen stond me echt niet aan. Nog onderzoeken en weer duidelijk te zien dat de beide massa’s in de darm zaten en er geen uitzaaiingen waren (voor zover men dat kan zien op zulke foto’s). Er werd me beloofd dat ik zo spoedig mogelijk een operatie zou ondergaan.
Enkele dagen later telefoon van de chirurg dat ik vrijdag 14 september onder het mes mocht! OEF! donderdagavond binnengegaan in het bijzijn van mijn 3 kinderen en daar heeft de chirurg nog al onze vragen beantwoord (dank je dokter Tom!).
Wakker worden met een grote snee van 13cm van onder naar boven, mooi rond mijn navel. Alles was weg! geen uitzaaiingen op het eerste zicht, maar dit moest het onderzoek nog verder uitwijzen. En met alles weg bedoel ik dan ook gans mijn dikke darm en het laatste stukje dunne darm, maar mijn endeldarm heb ik nog. Na 10 dagen ziekenhuis mocht ik naar huis, ondertussen was duidelijk dat echt alles weg was, dus geen chemo!
Er werd een genetisch onderzoek verricht omdat ondertussen duidelijk was dat deze vorm van kanker bij mijn mama in de familie zit. Ik ben drager van het Lynch-syndroom en heb dus verhoogde kans op baarmoederslijmvlieskanker en eierstokkanker. Voor ne man is het logisch dat ik niet zou verzinnen en alles laat weghalen, maar ik twijfel nog en wacht nog af. Er speelt momenteel zoveel in mijn leven.
Mijn dochters en zoon zijn reeds getest voor Lynch en blijken alle drie drager te zijn. Mijn zussen en broer worden ook nog getest.
Ik voel me schuldig naar mijn kinderen toe, maar ook naar zussen en broer toe.
Al bij al heb ik veel geluk gehad maar toch wens ik het niemand toe! Blijf niet rondlopen met pijn, luister naar je lichaam en denk vooral niet dat jou dit niet kan overkomen!
Sterkte aan allen en ik kan enkel hopen dat de rest van mijn familie gespaard blijft van deze erfelijke aandoening!
Annemie S.
