Een getuigenis…het gaat goed nu, vijf jaar later: gehuwd en drie kleinkinderen werden geboren . Maar, het kan beter…laat ons hopen voor velen.
April 2006: driemaal een “maag-darm “ griep telkens met enkele dagen herstel ertussen. Tijdens het toevallig één mei weekend een vierde aanval. Na het weekend, op dinsdag 2 mei opname in het Sint-Vincentiusziekenhuis in Antwerpen via spoed. Donderdags de diagnose: een darmgezwel van ernstige omvang om met haast chirurgisch te laten verwijderen….de volgende dag dus. Een week later de uitslag van de biopsies: kwaadaardig gezwel…dikke darmkanker, zes maanden chemo noodzakelijk. Dat was even slikken. Een half jaar later zat de chemo erop. Weliswaar een héél lastige periode –ook voor partner en naaste familie- maar niet onoverkomelijk. Sedertdien volg ik strikt de follow-up: twee nieuwe coloscopies, echografiën enz. allemaal met goed resultaat, telkens zéér spannend. De onderzoeken op zich zijn uiterst “patiëntvriendelijk” en een niemendalletje in vergelijking met de chirurgische ingreep en de chemo.
Als je nu weet, dat dit allemaal te vermijden is door preventief onderzoek dan is dat gewoon fantastisch! Ik heb hier om die reden graag aan meegewerkt. De verdere informatie aan artsen, gezondheidswerkers, en aan iedereen blijft bijzonder noodzakelijk, en is dankbaar omdat het zoveel ellende kan voorkomen.
Waarom ben ik hier zo van overtuigd….wel in januari 2005 werd ik met een bloedende maagzweer, veroorzaakt door de helicobacter-pylori bacterie, opgenomen in ander ziekenhuis. Er volgde de klassieke behandeling met maagzuurremmers en antibiotica…tweemaal werd ter controle een gastroscopie uitgevoerd…Gezien mijn leeftijd en deze gelegenheid (ik was onder lichte verdoving) , werd er geen gebruik van gemaakt om even ook een coloscopie te doen. Het gezwel zou al héél goed zichtbaar geweest zijn( gezien de trage groei, zoals jullie al wel zullen gelezen hebben).Laat ons hopen dat de alertheid voor de opsporing van darmkanker nu standaard-benadering geworden is.
Als ik inmiddels het boekje “Een wereld zonder darmknker” van Luc Colemont gelezen heb, dan kan dit maar omdat er mensen zijn die hier al zeer veel moeite voor gedaan hebben, en dat is mooi! Dat het veel navolging mag kennen.
