Altijd een beetje een gevaarlijke dag. Het heeft zijn voor- en tegenstanders. Vandaag verjaart mijn zus… ook zij hoort tot de risicogroep… moet ik haar nu de iFOB-test cadeau doen ? Denk toch aan iets anders.
We hebben ons voorgenomen om ons vandaag niet op glad ijs te begeven, kan ook niet want terwijl ik dit schrijf zitten we op 10.000 m hoog in de wolken. Geen jokes, geen flauwe grappen, daarvoor is het onderwerp waarover we het nu al 30 dagen hebben veel te ernstig. Hoewel, dat goed gevoel na een onderzoek dat poliepnegatief blijkt te zijn tovert meestal toch een brede glimlach op ieders gelaat…
Ik stel voor dat het misschien een goed moment is om ons logo toe te lichten. Ik schrijf wel degelijk “ons” logo. Robin en ik zaten op zondagnamiddag samen in de vergaderzaal bij ABC, de avondzon viel over Antwerpen. Het was de eerste zondag dat de zon zich had laten zien, Antwerpen kon zich van zijn beste zijde laten zien aan de talrijke toeristen die voor het eerst na een sombere winter buiten kwamen. Wij zaten de ganse namiddag te turen naar onze PC-schermen. De eerste ontwerpen voor onze website werden bekeken. Je ziet één van de eerste ontwerpen in het artikel in de Huisarts… Ik nam een blocnote en schetste (ik durf het zelfs geen tekening noemen) wat er op dat ogenblik door mijn hoofd ging. Een rond bord, een soort verkeersteken, maar dan zeker niet met een rode rand, blauw is de kleur van de hoop, blauw is ook toevallig de kleur die sedert enkele jaren het lintje van darmkanker heeft. Een mooie rand, niet te dik, niet te dun… Robin had er 15 seconden voor nodig. Aan het klavier van zijn Mac voelt hij zich op zijn best… Het lintje…met een beetje verbeelding kan je er meerdere letters van maken, de A, maar ook de O, en dat kwam ons natuurlijk goed van pas…. De boodschap was trouwens duidelijk, STOP, halt, genoeg darmkankers…we gaan er nu echt eens iets aan doen.
In een presentatie die ik aan de directie van ons ziekenhuis gaf in november 2008, legde ik ook uit waarom het tijd was voor een actiegroep, er zijn al genoeg werkgroepen… Die leveren uitstekend werk, ik ben zelf lid van meerdere werkgroepen, maar dat is werk waar je jammer genoeg niet onmiddellijk resultaat van ziet. Die groepen hebben meer middelen, vereisen meer overleg en moeten uiterst zorgvuldig te werk gaan. Het is nodig, maar het kan anders… en daar is niets verkeerd mee. Een guerilla-groepering kan perfect samen strijden met een nationaal leger. Ze kunnen perfect complementair zijn, zeker als de inhoud van de boodschap dezelfde is. De marathon en de 100m zijn beide topnummers op de Olympische Spelen, welk nummer zou de hoogste kijkdichtheid hebben ?
We hadden ons “bord”, ons lintje en het woord stop. We leken klaar…maar voelden dat het nog beter kon. Ik zal eerlijk zijn dat ik niet meer weet van wie het idee kwam, heeft toch geen belang…maar plots draaiden we dat lintje om, we zetten het ondersteboven…dubbele reden : we willen geen darmkanker krijgen, in alle andere campagnes over heel de wereld staat het naar beneden… En twee : het heeft iets met ons karakter te maken… Robin (21 jaar) noemde dat recent een beetje onvoorzichtig “anti-regering” maar ik wist wat hij bedoelde. Een beetje rebels, maar dan in de goede zin… als we het ondersteboven zetten vallen we misschien iets beter op… ”durf apart te zijn” of iets gelijkaardigs staat er in het boek dat naast mij op het nachttafeltje ligt. Van out-of-the-box denken is nog niemand dood gegaan. Sommigen zijn er wel beroemd door geworden… Dat kan je niet van darmkanker zeggen, en over beroemdheden en darmkanker zullen we het in de loop van de volgende dagen eens hebben.
Terwijl we hardop aan het nadenken waren –kan soms heel leuk zijn- zag je Robin het logo verder aanpassen. We waren er bijna. Plots dachten we aan onze drie generatie’s, de senioren, de middle class en de youngsters. Small, medium en large als je wil… De boog werd in drie gesneden en we maakten er drie verschillende tinten blauw van.We keken naar elkaar en begonnen spontaan te lachen. Yes, that’s it..high five ! Nu werd nog gauw het juiste lettertype gezocht, het juiste grijs en klaar is kees.
Ons logo was geboren, een werk van 15 minuten, een snelle bevalling. Het heeft ons een winterse zondagnamiddag gekost…. We hadden geen Euro om naar een reclamebureau te stoppen… We dachten aan Frank Sinatra : “I did it in my way”. De geboorte van een logo in 15 minuten, u heeft het bijna live meegemaakt. Het gebeurde echter op zondag 7 maart. En ik weet het zeker want vlak nadien trok ik een foto van de ondergaande zon in Antwerpen….en die foto’s laten tegenwoordig al hun gegevens achter. In ons boek, want dat komt er zeker, zal die zeker een mooi plaatsje krijgen. Ik heb die foto nu jammer genoeg niet bij de hand….Ik zit ergens tussen Brussel en Rome hoog en droog in een kleine sigaar met 140 man. Op weg naar de klokken van Rome. “Life vest under your seat” ik hoop dat we dat niet nodig hebben..dat zou pas wereldnieuws zijn…