Gisterenavond was Rudi Vranckx te gast in “Reyers Laat”, iemand die ik bewonder voor zijn moedig werk en volgehouden inspanningen, soms wel erg riskant. Hij was “boos en verontwaardigd” omdat de Internationale gemeenschap zo weinig onderneemt tegen de wreedheden en gruweldaden in de provincie Homs in Syrië, dat op dit ogenblik wel lijkt als “de hel” op aarde.
Het gebrek aan informatie stuitte hem tegen de borst, hij zei dat hij met “de vuist op tafel sloeg” en absoluut ter plaatse wou zijn om objectief verslag te kunnen uitbrengen. Zijn moreel kompas zei hem dat te doen.. Over de juistheid van de YouTube filmpjes kan worden gediscussieerd, “maar ze komen toch ook niet van de Tweede wereldoorlog” was zijn terechte opmerking. Mia Doornaert had het over “body bags” die ze liever niet naar Vlaanderen zag komen.
Wat heeft dit met darmkanker te maken ? Wel ik zie behoorlijk wat parallellen, maar daarvoor hoef je niet zo ver te gaan.
In ons eigen Vlaanderen wordt al jaren een ongelijke en onzichtbare strijd (noem het voor mij ook maar oorlog) tegen sluipmoordenaar darmkanker gevoerd. Dagelijks sterven 5 Vlamingen aan deze ziekte. Enkel als het een BV betreft krijgt het heel even aandacht.
Mijn moreel kompas als arts en maag- en darmspecialist zegt dat ik hierover moet berichten en informatie geven. Over onze beelden en cijfers hoeft niet gediscussieerd te worden, die komen van het officieel rapport van het Belgisch Kankerregister.
In 2008 kregen 8175 Belgen de diagnose van darmkanker te horen, waaronder 5207 Vlamingen. We hadden dat jaar 2930 “body bags” nodig, 1717 in Vlaanderen…
En wat hoor, lees, en zie je tijdens de Internationale Darmkankermaand ? Weinig… Ja, één dagblad besteed wat extra aandacht (Gazet van Antwerpen), en ja “Kerk en Leven” schreef een mooi artikel, en ja “Libelle” toonde het blauw lintje en schreef over ons boekje. “Goed Gevoel” schreef ook een kort stukje. Artsenkrant is zich wel bewust van het probleem en schreef een duidelijk artikel.
Maar waar zijn de grote kanonnen, om in oorlogstaal te blijven. Voorlopig zwijgen zij. Hier en daar een klein salvo, maar dat is enkele dagen later al vergeten. Kan me moeilijk voorstellen dat dit een bewuste strategie is. Moet ik nu net zoals Rudi Vranckx boos worden en met de vuist op tafel slaan ?
Het is nog wraakroepender als je weet dat de wapens om de vijand te bestrijden niet zo duur zijn en overal te verkrijgen zijn. Alleen weet de burger het niet. Gebrek aan informatie heet dat. De morele plicht van iedere arts en journalist : zijn volk informeren.
Ik zou het enkel en alleen al doen uit respect voor al diegenen die de strijd tegen darmkanker verloren hebben. En dat zijn er duizenden de afgelopen jaren…
