Onlangs zei een Italiaans expert in verband met de coronacrisis: “Hadden we de laatste maanden maar iets meer : ‘ik weet het niet’ gezegd”. Een uitspraak die m.i. perfect samenvat wat er sedert het uitbreken van de pandemie is gebeurd. Ik veronderstel dat ondertussen bijna alle Belgen weten wat virologen, epidemiologen, microbiologen, infectiologen en andere -logen betekenen. Sommigen onder hen hebben inmiddels het heldendom bereikt. Iedereen heeft wel op één of andere manier zijn favoriet, of zijn tegenstander. Nooit is er een virus in geslaagd om de wetenschappelijke en/of academische wereld bijna volledig in twee te splitsen. De voor- en tegenstanders rolden op bepaalde momenten bekvechtend over de vloer op de sociale media. Taferelen die we van hen nooit verwacht hadden. Het was een verschijnsel dat ons tot nu toe enkel gekend was in de politieke wereld. Want wetenschappers zijn toch serieuze mensen. Zijn zij niet de bewakers van de waarheid van de natuur? Plots werden zij het doelwit van die andere 10 miljoen wetenschappers die ons land rijk is.
Hoe is het zover gekomen?
Weinigen hadden begin van dit jaar verwacht dat we zouden geconfronteerd worden met een totaal nieuw virus. Je kan dan nog vergelijkingen willen maken met vroegere pandemieën, met verwante virussen. Covid-19 heeft ons in verschillende opzichten lelijk beet genomen. Plots werd door de media de expertentrommel opengetrokken en defileerden ze dagen, weken, maanden op de diverse mediakanalen. De ene al wat frequenter dan de andere. Expert ben je, word je, als je een bepaalde materie, een bepaald onderwerp beheerst, door en door kent, op de voet volgt, en continu opvolgt. Laat daar nu het schoentje nijpen. Er waren op dat moment geen corona-experten! Iedereen paste de kennis van zijn vakgebied (waar ze ongetwijfeld expert in zijn) toe op de corona-problematiek. Een valkuil, gespannen door het coronavirus, waar velen met beide voeten zijn ingetuimeld. De gevolgen zijn iedereen bekend.
Ik weet niet of er ooit iemand ooit geantwoord heeft ‘dat weet ik niet’. Misschien heb ik het wel gehoord toen een journalist aan één of andere expert vroeg: “Zal de volgende Veiligheidsraad nog zoveel PowerPoint slides hebben?”
In 2007 werd ik als expert gevraagd voor de werkgroep darmkanker van de Vlaamse overheid. Ook daar werden heel wat pittige discussies gevoerd. Het was niet altijd even eenvoudig om een advies door te drukken, dat nochtans gebaseerd was op een ‘overload’ van wetenschappelijk materiaal. Ik moet ook toegeven dat zelfs na 16 jaar, het me nog overkomt dat ik na afloop van een “Stop Darmkanker”-lezing op één of andere vraag moet antwoorden: “Ik weet het niet”. Het voelt vreemd aan dat als expert te moeten toegeven, maar liever dat dan een “leugentje om bestwil”…
We hebben ondertussen op zes maanden tijd heel veel kennis opgedaan over dat virus. Er is wereldwijd heel wat kennis gedeeld, gelukkig maar. Maar er is nog oh zo veel dat we niet weten over Covid-19. Dat zal de volgende maanden en jaren wel duidelijk worden. Ook dat zullen de experten wel beseffen… Het is echt geen schande om als expert te zeggen: “Dat weet ik niet”…. Benieuwd wie als eerste corona-expert dat over zijn lippen krijgt! Ik heb er geen probleem mee om dat toe te geven, wie volgt?
Tot blogs,
#samensterkerdanooit
Luc Colemont Volg @LucColemont
