“Couckiaans”…. Deze term staat wellicht niet in de allerlaatste editie van de “Dikke Van Dale”, maar wat mij betreft mag die in de volgende zeker opgenomen worden. Wat dan de precieze definitie is laat ik aan de experten over. Maar woorden als : onnavolgbaar, out-of-the-box, gouden hart, ondernemer en filantroop mogen daar gerust deel van uitmaken.
Marc Coucke deed het weer. Hij riep op 1 december de Belgische pers bijeen om zijn nieuwe plannen (lees beloofde investeringen) toe te lichten. Belangrijke en unieke plannen, want niet alle dagen maakt een Vlaming bekend dat hij 75 miljoen van zijn eigen vermogen ter beschikking stelt voor de strijd tegen (darm)kanker. Drie welomschreven projecten: twee investeringen in bedrijven die van kanker hopelijk een chronische ziekte maken en een derde “gift” van 2,5 miljoen euro aan onze vzw Stop Darmkanker. Hier mag terecht het woord “historisch” worden gebruikt.
Toen een journalist vroeg wat de ROI (return on investment) was, antwoordde Marc Coucke erg duidelijk. “Hier is er geen sprake van ROI, Luc krijgt maar één opdracht van mij: zoveel mogelijk darmkankers stoppen”. Dat is natuurlijk een fantastische uitdaging, een uitdaging die ik ten volle aanneem. Dankzij zijn financiële steun kan ik mij de volgende jaren 200% voor de vzw Stop Darmkanker inzetten. Ik steek het niet onder stoelen of banken, dit is een droom die werkelijkheid wordt. Een tandem vormen met Marc Coucke in de strijd tegen darmkanker, dat moet en zal resultaten opleveren.
Naast de financiële steun is er ook zijn morele steun, die voor mij misschien een nog grotere waarde heeft. Vanaf nu Marc Coucke als “baas” hebben is een uniek voorrecht dat op zich al voldoende energie geeft om er keihard tegen aan te gaan. Want het is nodig. Nog iedere dag krijgen 13 Vlamingen te horen dat ze darmkanker hebben, nog iedere dag zijn er in Vlaanderen 5 begrafenissen als gevolg van darmkanker. Cijfers om heel even bij stil te staan, maar vooral cijfers om actie te voeren. Geen ingewikkelde research, maar wel goed uitgekiende acties en campagnes voor een aandoening waarvan de WHO al jaren zegt dat het de “ideale ziekte” is om vroegtijdig op te sporen. De sociale media zullen een belangrijk wapen blijven. Over het prijskaartje van het leed dat darmkanker in families veroorzaakt zou ik eigenlijk nog eens een apart stukje moeten schrijven. Het leed is niet in cijfers uit te drukken, maar het is bijzonder groot. Ook dat willen wij drastisch verminderen.
Het is een gigantische som geld die we gekregen hebben (in oude Belgische franken nog impressionanter : 100 miljoen!), maar we gaan nu niet gek beginnen doen, we zullen het DNA van Stop Darmkanker niet verloochenen. We zijn en blijven in de allereerste plaats een actiegroep. Ik voel me als de oprichter van een eerste provincialer, die nu de beschikking krijgt over een budget van een eersteklasser. Onze ploeg moet, zàl en kàn dankzij Marc Coucke uitgebreid worden. Darmkanker is nog niet van ons af. “Stop Darmkanker, men zegge het voort!”
Ik weet dat vele patiënten het gevoel hebben dat ik hen in de steek laat. Dat is nooit mijn bedoeling geweest. Er staat in het Sint-Vincentiusziekenhuis in Antwerpen een prima team klaar om mijn werk over te nemen. Deze unieke kans mocht ik niet laten liggen. Ik wil mijn patiënten in de eerste plaats allemaal van harte danken, een big hug geven, even omhelzen. Om hen te danken voor het vertrouwen dat zij al die jaren in mij gehad hebben, dat ik mede dankzij hun huisarts hun “specialist” mocht zijn. Ik wens jullie -mede namens Marc Coucke- allemaal het allerbeste, uit de grond van mijn hart.
Tegen Marc Coucke zeg ik : “Marc, ik ga mijn uiterste best doen om je centen optimaal te laten renderen. De prijs van een mensenleven ken ik niet, maar de ROI zal méér dan de moeite waard zijn! Alysée en Chloé mogen fier zijn op hun papa…”
Tot blogs,
Luc Colemont
