Ondernemen houdt altijd risico’s in… ’s Morgens naar het werk rijden, een vliegtuig instappen, een voetbalmatch bijwonen…er kan altijd iets onverwachts gebeuren. Je hebt de gekende risico’s maar jammer genoeg ook de niet te berekenen risico’s. Als je begint aan een 30-daagse cyberwaractie tegen darmkanker is dit niet anders. Gaan we onze vijf sterren behalen, gaan we het samen wel volhouden, gaan we ons niet zwaar vergist hebben in onze aanpak. Allemaal dingen die de toekomst ons wel zullen leren, sommige dingen weten we volgende week al.
Een onderwerp als vroegtijdig opsporen van darmkanker houdt natuurlijk ook een hele reeks risico’s in. Je weet dat er voor- en tegenstanders zijn, believers en non-believers, mensen die er niets over weten en mensen die er heel veel over weten. Op het Internet kom je ze allemaal tegen. Je ziet ze alleen niet.
Het uitvoeren van een simpele test om onzichtbaar bloed in de stoelgang op te sporen, houdt ook bepaalde risico’s in. Gebruik ik wel de juiste test ? Is het wel op het labo aangekomen, hebben ze mijn staal niet verwisseld ? Heb ik het niet te lang in de badkamer laten liggen ? Als men zo goed mogelijk informatie verstrekt kan men die risico’s tot een minimum herleiden. Van informatie te geven is nog niet niemand dood gegaan, van geen informatie te krijgen….
Een darmonderzoek laten uitvoeren is op zich ook al een onderneming…het houdt ook risico’s in. Als arts moeten wij er alles aan doen om die risico’s tot het uiterste minimum te herleiden. Juiste voorbereiding, goede timing van het onderzoek, optimale omstandigheden voor, tijdens en na het onderzoek. Een check-list zoals bij het starten van een vliegtuig is geen overbodige luxe. Steeds dezelfde procedure, steeds dezelfde concentratie, of het nu het eerste onderzoek of het laatste onderzoek van de dag is.
Niet altijd even gemakkelijk, maar je moet de lat zo hoog mogelijk proberen te leggen. Je werkt in een team, en ieder moet zijn steentje er toe bijdragen.
Als het dan toch fout gaat, en dat gebeurt op 1000 onderzoeken gelukkig minder dan één keer, moet je ook bereid zijn om onmiddellijk in te grijpen met alle middelen die je ter beschikking hebt. Ook dan is informatie en communicatie van primordiaal belang. Geen doekjes rond doen, geen leugentjes om bestwil, gewoon eerlijk vertellen wat er gebeurd is. Het vermijdt achteraf heel wat vervelende situaties. Als je de valkuilen en de gevaarlijke bochten van een darmonderzoek kent, ga je wellicht minder ongelukken hebben.
Net als op de autostrade is overdreven snelheid in dat donkere orgaan je grootste vijand. Iedereen kent de richtlijnen, we proberen er ons dan ook zo goed mogelijk aan te houden. Er zijn altijd extreme omstandigheden, ook in de darm, maar dan moeten we extra op onze hoede zijn. In het verkeer doen we dat toch ook, waarom dan ook niet in die 100 à 120 cm lange dikkedarm.
Het wegnemen van een poliep (filmpje 17 maart) is ook niet 100 % zonder risico’s. Maar dat is een berekend risico dat je zo laag mogelijk probeert te houden. En de specialist kent hiervoor gelukkig de nodige trucjes…
Het ziekenhuis is geen openbare weg, maar de regels zijn er daarom niet minder streng om. Het gaat uiteindelijk om mensen, zoals jij en ik..
