Zonet werden door Minister Wouter Beke, de kersverse Minister van Gezondheid en Welzijn, de resultaten bekend gemaakt van de bevolkingsonderzoeken borst- darm- en baarmoederhalskanker. Meer specifiek de resultaten van 2018. Voor ons was het natuurlijk reikhalzend uitkijken naar de cijfers over darmkanker. Zo reikhalzend was het nu ook weer niet, want we waren reeds enkele weken in het bezit van die resultaten. Maar, braaf zoals we zijn, hebben we ons aan het embargo (verplichte zwijgplicht) gehouden. We kregen reeds enige tijd terug uitdrukkelijk vragen vanuit de media, maar we hebben ons aan de regels gehouden. Dit terzijde…
Ik word eigenlijk niet vrolijk van de resultaten. In Vlaanderen blijft de “screeningstrein” wat haperen, hij slaagt er niet in om een versnelling hoger te schakelen. Met 51,5 % deelname mogen we absoluut niet tevreden zijn. In vergelijking met 2017 is dit een status-quo, toen namen 51,7 % van de Vlamingen deel aan het gratis bevolkingsonderzoek. In het verleden had voormalig Minister Jo Vandeurzen de wens uitgedrukt om in 2020 aan 60% te komen. Wij hadden dat ook voor ogen. Maar aan dit tempo gaat dit echt niet lukken.
Recent was ik uitgenodigd om in Rotterdam voor de verantwoordelijken van het bevolkingsonderzoek in Nederland een lezing te geven. Ik heb hen onmiddellijk gefeliciteerd met hun 73 % (!!). Hoe ze het klaarspelen weet ik niet, maar daar kunnen wij hier in Vlaanderen voorlopig nog maar alleen van dromen… Als je tegenstander darmkanker heet kan je niet ambitieus genoeg zijn en moet de lat alleszins hoger gelegd worden. Wat bij onze Noorderburen kan, moet bij ons toch ook kunnen. Of niet?!
Je kan dagen, weken en jaren discussiëren waarom dat glas bij ons half leeg blijft. Waarom 48,5 % niet meedoet. De meeste oorzaken zijn bekend en zeer uiteenlopend. Het moet echter des te meer een reden zijn om nog meer actie te voeren, nog meer te informeren en voor te lichten. Dat de media, niet alleen de sociale, hierin een doorslaggevende rol spelen hoef ik hopelijk niemand van te overtuigen. Vijf begrafenissen per dag in Vlaanderen (= 150 per maand) van een ziekte die in vele gevallen te vermijden is, is onaanvaardbaar in een moderne welvaartstaat. On-aan-vaard-baar! Eigenlijk zouden we ons daar allemaal voor moeten schamen. Al was het maar uit respect voor de 1800 families in Vlaanderen die in 2018 een dierbare verloren aan darmkanker.
En gelukkig was er ook goed nieuws! De cijfers van de Stichting Kankerregister tonen aan dat voor de eerste maal sedert het bevolkingsonderzoek er minder gevallen van gevorderde darmkanker werd vastgesteld. Dat dalend sterftecijfer zal ook niet meer lang op zich laten wachten! Wie nu nog durft twijfelen aan het nut van het bevolkingsonderzoek moet echt eens in de spiegel kijken. Dat er ook nog nooit zoveel darmkankers in vroegere stadiums vastgesteld worden is ook goed om te horen. Statistieken waar we dan wel fier op mogen zijn. Dat dit enkel in Vlaanderen is, en niet in Wallonië of Brussel zal de lezer van deze blog wellicht niet meer verbazen.
Goede en minder goede resultaten, wij gaan met onze vzw Stop Darmkanker niet bij de pakken blijven zitten en blijven informatie en voorlichting geven. Volgend jaar bestaat onze vzw 10 jaar, voor ons een goede reden om nog een extra tandje bij te steken. We hebben maar één doel voor ogen: een wereld zonder darmkanker!
Tot blogs,
Luc Colemont Volg @LucColemont
