Het was bijna breaking-news. De Europese topbenoemingen werden nog even extra uitgesteld. Wimbledon en de Tour verdwenen naar het achterplan. De verdwenen (gestolen?) paal met het lachend kakske op het strand van Oostende was nationaal nieuws. Wie haalt het nu in zijn hoofd om zo’n paal, een schitterend initiatief om minder verloren gelopen kindjes te hebben, door te zagen en mee te nemen. Gelukkig was het probleem snel opgelost. De boosdoeners, enkele studenten uit Leuven, vergaten even de kracht van de sociale media. Instagram deed de rest en “case closed”. Het voorstel van Burgemeester Bart Tommelein hen uit te nodigen om het strand op te kuisen kan ik alleen maar toejuichen. Het doorzagen van dergelijke palen zal snel afgeleerd zijn…
Tijdens diezelfde periode van het verdwenen lachend kakske kregen 23 Belgen te horen dat ze darmkanker hebben. Tijdens diezelfde periode verloren 9 families in België een dierbare aan darmkanker. Die konden daar niet mee lachen. Die kwamen ook niet in het nieuws, want nieuws is wat vandaag gebeurt, niet wat elke dag gebeurt.
Journalisten moeten keuzes maken in komkommertijd. Een verdwenen lachend kakske is natuurlijk een dankbaar onderwerp. Die 9 begrafenissen, iedere dag opnieuw, zijn dat minder. Dat veel van dat leed had kunnen worden voorkomen door méér informatie en méér voorlichting is dan maar even bijzaak.
Ik kreeg deze week mijn uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek. Die uitnodiging neem ik met dankbaarheid aan. Ik zal trachten een lachend kakske te produceren. Dan behoor ik ook bij de 51% Vlamingen die de test wel doen! Af en toe moet je ook het goed voorbeeld geven. Dan is het 10 dagen wachten op het resultaat. Laat ons hopen dat ik dan echt kan lachen. Geen nieuws, maar goed nieuws.
Tot blogs,
Luc Colemont Volg @LucColemont
