De zomer is al aan haar tweede helft bezig. Net als vorig jaar weer onvoorspelbaar en onmedogenloos.
Er waren de talrijke bosbranden in Zuid-Europa, de Finopril-crisis in Noord-Europa (wat was me dat een media-circus), de dagelijkse portie Trump-tweets en tot overmaat van ramp het terroristische geweld in Barcelona. De nieuwsredacties hebben ongetwijfeld overuren gemaakt, journalisten hebben hun vakanties moeten uitstellen of inkorten. TV-ploegen werden halsoverkop naar één of andere brandhaard uitgestuurd. Alles moet anno 2017 zo snel mogelijk in beeld en geluid gebracht worden. De sociale media zaten met hun neus boven het nieuws, of het nu fake was of niet.
Je zou bijna vergeten dat Usain Bolt in Londen tijdens z’n laatste meters van zijn carrière letterlijk en figuurlijk verkrampte. Het schitterende goud van onze Nafi Thiam lijkt een eeuwigheid geleden. De uurwijzers van een klok lijken steeds sneller te draaien. Of ze nu digitaal zijn of niet.
Onze vzw Stop Darmkanker kent geen zomer-modus, we doen gewoon verder, op ons eigen ritme. Het ritme dat nodig is om die sluipmoordenaar die darmkanker heet iedere dag opnieuw te bekampen. Hij slaat immers onverstoord toe, we mogen hem absoluut niet uit ons vizier laten verdwijnen.
Toch nog eens opnieuw illustreren wat voor een ravage darmkanker aanricht. Wist je dat tussen het goud van Nafi Thiam (6 augustus) en het schrijven van deze blog (20 augustus) 8.120 Europeanen het leven verloren aan darmkanker. Nergens iets over gelezen… Niet abnormaal, want ‘nieuws is wat vandaag gebeurt, niet wat elke dag gebeurt’. Per dag sterven 580 Europeanen aan darmkanker…
Er was nog meer onheilspellend nieuws over darmkanker. Een nieuwe studie heeft aangetoond dat het aantal sterfgevallen aan darmkanker rond de leeftijd van 50 jaar als maar toeneemt. Niemand weet eigenlijk waarom, het zijn gewoon de naakte cijfers. Het Amerikaanse CNN vond het wel nieuws en besteedde er de nodige aandacht aan. Nieuws dat kennelijk niet over de oceaan tot bij ons geraakte. Cijfers waar we ons niet van mogen wegdraaien, cijfers die om nog meer actie vragen èn… uitbreiding van het bevolkingsonderzoek!
Over dat wegdraaien gesproken, dat is wat Manneke Pis lijkt te doen bij onze campagne voor De Standaard Solidariteitsprijs. We zijn blij dat we opnieuw genomineerd zijn, de publieksprijs behalen zou natuurlijk nog mooier zijn. Want dan krijgen we extra aandacht in De Standaard. En méér aandacht betekent minder darmkanker. Dat is een feit dat als een paal boven water staat.
Het zou fijn zijn dat de lezer van deze blog ook zijn stem uitbrengt. Wie weet is dàt wel de stem die het verschil maakt tussen wèl of géén publieksprijs. Het stemmen is echt poepsimpel. Laat ons dat woord nu maar eens voor iets anders gebruiken. Je moet het niet ‘procrastineren’ (=moeilijk woord voor uitstellen), je kan het hier nu onmiddellijk doen.
Even op deze link klikken, vzw Stop Darmkanker selecteren, e-mail invullen, en klaar is kees.
Onze Manneke P(oep) advertentie is op zich al een verhaal apart. Want het is het verhaal van een Vlaming die in Spanje woont en die hulp zocht bij een Portugees die in Hongarije woont. Zo zien we het graag, creativiteit over de grenzen heen! De Engelstalige blog van mijn ex-buur Steven Piessens kan je hier lezen. Die blog is ondertussen wèl al aan de andere kant van de oceaan gesignaleerd!
Oh ja, we zouden het nog vergeten. De eerste editie van ons ‘Stop Darmkanker’-golftornooi was supergeslaagd! De weergoden waren ons deze keer goed gezind, en de wedstrijd was met 146 deelnemers ‘uitverkocht’! Dit smaakt naar meer… maar daarover later ongetwijfeld meer nieuws! (wordt zeker vervolgd)
Tot blogs, en… dank voor je stem!
Luc Colemont Volg @LucColemont
