Het is een hele tijd geleden dat de trouwe lezer van mijn blog iets nieuw zag verschijnen. Jullie moeten zich niet ongerust maken. Alles gaat prima! Ik kan jullie ook geruststellen dat ik deze blog niet met chatGPT maakte. Mijn eigen vingers bedienden het toetsenbord van mijn laptop. Artificiële intelligentie is tot veel in staat, maar mijn gedachten lezen gelukkig nog niet.
We hebben erg drukke maanden achter de rug. Onze ‘Vermijd Spijt’ campagne viel erg in de smaak, de Antwerp 10 miles werden vlot uitgelopen door onze lopers en we haalden zelfs de zilveren medaille met onze ‘Wees niet bang’ advertentie voor de Standaard Solidariteitsprijs! Diverse acties werden door sympathisanten op touw gezet om ons te steunen, waarvoor natuurlijk van harte dank!
Het klapstuk van deze zomer was de ongeziene prestatie van goede vriend en kantoorgenoot Bart De Clerck. Als je in 96 dagen te voet van Antwerpen naar Santiago de Compostela stapt, krijg je geen medaille, maar zette je méér dan een reuzestap voor onze vzw Stop Darmkanker. Bart realiseerde zijn jongensdroom, gaf zijn aan darmkanker overleden vriend Philippe een schitterend eerbetoon en liet de donatieteller voor onze vzw overuren maken. Dat de teller uiteindelijk 6 cijfers nodig had, durfde niemand dromen. Dankzij méér dan 1000 (!) gulle gevers werd dit huzarenstukje geklaard! Bart stopte op die manier méér dan een darmkanker en dat is zeker een onderschatting.
Wie weet kan het ‘dashboard’ dat nu ontwikkeld wordt aan de UHasselt dit ooit bevestigen. We zijn trots op onze ‘Stop Darmkanker Leerstoel’ die mede mogelijk werd gemaakt door de financiële steun van het Limburgs Kankerfonds. Die dataresearch is van goudwaarde voor het realiseren van onze droom: een wereld zonder darmkanker. Dat die research verricht wordt aan de universiteit waar ik in 1975 als jonge student mijn eerste stappen zette in de geneeskunde maakt het voor mij extra speciaal. Het is echter niet al goud dat blinkt… Sluipmoordenaar darmkanker houdt overal ter wereld nog steeds lelijk huis. Aan een tempo van 25 nieuwe gevallen per dag in België blijft hij genadeloos toeslaan. Ik blijf het herhalen: de beste behandeling blijft nog steeds vroegtijdige opsporing.
We moeten het niet verbloemen: de weg naar een wereld zonder darmkanker is nog verschrikkelijk lang. Het bevolkingsonderzoek in Vlaanderen – exact 10 jaar geleden gestart- doet gelukkig wat het moet doen. Darmkanker een halt toeroepen. Dat is ongetwijfeld goed nieuws. Die cijfers kan en mag niemand meer ontkennen. Maar er is nog veel marge voor verbetering. Er moeten absoluut nog méér mensen meedoen. Iets meer dan de helft in participatiegraad is echt niet voldoende! De oudere generatie mogen we daarbij niet in de steek laten. Wie 75 jaar is of ouder, krijgt geen uitnodiging meer voor het bevolkingsonderzoek. Elk jaar zijn er nochtans meer en meer vitale 74-plussers die in de herfst van hun leven nog vele gezonde jaren voor de boeg hebben. Ook bij hen zorgt darmkanker helaas nog voor veel vermijdbaar leed. En er is meer.
De afgelopen maanden zagen we ook meer jongere mensen met darmkanker in het nieuws. Een trend die ons echt zorgen baart, maar ook een trend die tot actie moet aansporen. Ik ben -net zoals talrijke gezaghebbende organisaties in Amerika- voorstander om te screeningsleeftijd te vervroegen naar 45 jaar. We moeten niet wachten tot onze Belgische cijfers die trend bevestigen. Dat is gewoon een kwestie van (verloren) tijd. Wat in Amerika kan, moet ook in Europa kunnen. Je moet af en toe durven beslissen. Wie zet de eerste stap in de Wetstraat?
Gelukkig nemen meer en meer bedrijven het heft in eigen hand. Zij riepen op die manier al meerdere darmkankers een halt toe. Dat dit indruist tegen de wet van het bevolkingsonderzoek? Tja… Je zou kunnen stellen dat het getuigt van ‘goed bestuur’ of van ‘maatschappelijk verantwoord ondernemen’ van zo’n bedrijf. Vergeet niet, het belangrijkste kapitaal van een bedrijf is de gezondheid van hun werknemers. Misschien moet de wet na méér dan 10 jaar aangepast worden? Hopelijk leest men in Brussel mee.
Het zou jammer zijn dat ik de titel van een (gast)blog van enkele jaren opnieuw moet gebruiken. Ondernemer en vriend Theo Vaes, die mee aan de basis van ‘Stop Darmkanker’ lag, schreef ooit “Schuldig Verzuim”. Zo ver wil ik voorlopig niet gaan, maar er is geen tijd meer te verliezen.
Tot blogs,
Luc Colemont
