Ook deze getuigenis is afkomstig uit Nederland.
Wij hebben een heel gelukkig huwelijk en zijn in het rijke bezit van twee gezonde zonen en een lieve schoondochter. Vers eten en drinken is ons normale levenspatroon. Jaap, mijn man, is bovendien een fanatiek sportman. Roken doen we niet en ook het gebruik van alcohol is zeer beperkt.
Onze wens is samen oud worden! Jaap en ik werken graag, we willen een steentje bijdragen aan onze samenleving.
Echter, het noodlot slaat toe. Ons geluk wordt wreed verstoord. Jaap krijgt plotseling hevige buikkrampen en verliest tijdens het autorijden, op weg naar huis, het bewustzijn. Resultaat: een paar botbreuken en de auto die volledig kapot is, maar herstel is mogelijk. We mogen samen verder!
Een half jaar na het ongeval krijgt Jaap opnieuw hevige buikpijn. Op advies van de huisarts wordt een bloedonderzoek en een buikecho gemaakt. Een goede uitslag volgt, onze opluchting is groot. De buikklachten komen echter regelmatig terug en nadat de huisarts concludeert dat het tussen “tussen de oren” kan zitten stapt Jaap zelf naar het ziekenhuis. Onderzoeken volgen, er wordt nauwkeurig geluisterd en uiteindelijk wordt de diagnose van darmkanker gesteld. Binnen twee weken wordt Jaap geopereerd en na een chemokuur krijgen we een hoopvolle toekomst.
We genieten en zijn dankbaar. Jaap kan de draad weer oppakken en wij halen opgelucht adem. De hockeystick wordt weer ter hand genomen. Na een jaar krijgt Jaap opnieuw klachten, weer volgt een operatie, een stoma wordt geplaatst. Jaap krijgt een verwijzing naar Dr.Victor Verwaal, maag-darm chirurg in het Antonie van Leeuwen- hoek Ziekenhuis in Amsterdam. Dr.Verwaal opereert Jaap, dit keer een hypec-operatie, een buikspoeling met verwarmde chemo. Jaap herstelt en we krijgen weer tijd om verder te leven dankzij de wetenschap dat verwarmde chemo tumorcellen doodt. De vooruitgang in operatietechnieken maakt deze ingrijpende operatie mogelijk.
Het liefst zijn we samen met onze kinderen. Iedere dag is een cadeautje. De conditie van Jaap is niet meer wat het geweest is, maar toch kan hij weer zijn geliefde werk en sport oppakken en kunnen we samen onze feestdagen vieren.
Acht jaar na het ongeval krijgt Jaap te horen dat er geen herstel meer mogelijk is.
Mijn kinderen en ik zijn blij met de jaren die we extra gekregen hebben en kijken vol trots terug op de positieve instelling van Jaap.Tijdens het ziekteproces van mijn man constateer ik een klein bloedvlekje op mijn toiletpapier. Op aandringen van Jaap ben ik naar de huisarts gegaan en beland ik ook op de operatietafel van Dr. Verwaal.
Gelukkig ben ik op tijd. De tumor zit alleen in de darm. Darmkanker komt in mijn familie voor. Ik blijf onder controle en heb daardoor toekomst!
