“Ik heb geluk gehad” …. dat is wat ik denk als ik al deze getuigenissen lees.
Als colitis ulcerosa patiënte met poliepen, verwijderd in 1999, behoorde ik tot de risiscogroep voor het krijgen van darmkanker. Elk jaar liet ik via een colonoscopie mijn volledige darm nakijken en elke keer was ik opgelucht, tot in augusus 2008,… . 5 dagen na mijn colonoscopie kreeg ik telefoon van de gastro-enteroloog van het ziekenhuis. Het was niet goed, op verschillende plaatsen in mijn darm werden er kwaadaardige cellen geworden, het beginstadium van darmkanker. De enige oplossing was: het verwijderen van de dikke darm en het plaatsen van een pouch. Hierbij wordt er dan een soort reservoir gemaakt van de dunne darm, wat dan dienst doet ter vervanging van de endeldarm.
Door mijn voorgeschiedenis kwam dat natuurlijk niet aan als een totale verrassing, maar ik was daar toch even niet goed van. Ik werd onmiddellijk doorverwezen naar het universitair ziekenhuis van Leuven voor verder onderzoek en ook de operatie zou daar gebeuren. In januari 2009, vlak na Nieuwjaar was het dan zover. Even zag het er naar uit dat de operatie niet zou lukken. Mijn dunne darm was al ingekort door eerdere operaties ten gevolge van een obstructie en het risisco bestond dat hij daarom niet lang genoeg zou zijn om een pouch te construeren.. Maar Prof. D’Hoore heeft heel goed werk afgeleverd en de operatie was geslaagd. Ik had wel een tijdelijk stoma.
Zo “gezond” als ik was toen ik binnenging, ik had namelijk nergens last van, zo ziek en ellendig was ik enkele weken later. De hele operatie had mijn spijsvertering overhoop gehaald, waardoor ik nauwelijks voedsel kon binnenhouden. De kilo’s vlogen er af, en als je al maar een goede 50kg weegt, zit je dadelijk onder je grens natuurlijk. Met zware uitdrogingsverschijnselen werd ik terug opgenomen en toen kreeg ik ook TPN-voeding om terug op krachten te komen. Ook met mijn stoma ging het niet echt goed, voortdurend lekkages, een heel actieve darm,… kortom één en al ellende.
Na 3 maanden werd het stoma dan opgeheven en de pouch aangesloten. Dit was weer een heel andere ervaring, mijn pouch en ik, we moesten aan elkaar wennen. Maar ook dat ging na een aantal maanden steeds beter, en nu weet ik zelfs niet beter. Ik moet wel beter op mijn voeding letten, zorgen dat ik voldoende “indikkingsmiddelen” eet en dan kan ik daar een perfect normaal leven mee leiden. In één klap ben ik ook genezen van mijn colitis ulcerosa, al zat die de laatste jaren toch al in een slapend stadium.
Waarom ik nu precies geluk heb gehad, is door het feit dat de kanker in het eerste stadium ontdekt werd. Doordat hij nog mooi in het slijmvlies zat, waren er geen uitzaaiingen en ben ik gespaard gebleven van de chemo.
Ik ga elk jaar trouw op controle, de pouch wordt dan nagekeken en via een echo wordt ook de rest van mijn buik gecontroleerd. Tot nu toe gaat alles goed. Maar ik blijf altijd alert, het heeft toch wel een grote impact op mijn leven gehad. Screening is gewoon heel erg belangrijk. Was ik toen niet geweest of had ik een jaar overgeslagen, dan had het er heel anders kunnen uitzien.
Els V. 46 jaar
