Anno 2004, ik was 49 jaar. En kreeg steeds meer de behoefte om “grote boodschap” te doen. In het begin zo’n 2 à 3 keer per dag, maar enkele weken later tot wel 15 maal. En uiteraard “gebeurde” er dan niets meer. Toevallig bij de huisarts (om heel andere reden) het probleem aangekaart, waarop hij onmiddellijk reageerde om dit zonder verwijl in het hospitaal te laten nakijken. Tien dagen later werd ik al geopereerd, en gedurende 6 maanden kreeg ik chemotherapie. Volgens de chirurg had ik toen nog 3 maanden te leven, de tumor was kwaadaardig maar nog niet uitgezaaid.
Anno 2016, ik ben net 61 geworden…
