Mijn vader stierf op 79 jaar in september 2007, hij werd 2 jaar voordien geopereerd van darmkanker maar kreeg geen nabehandeling. In juli 2009, ik was toen 51 jaar, kreeg ik een coloscopie omdat ik bloed bij de stoelgang had en mijn vader darmkanker had gehad. Bij het onderzoek was alleen te zien dat ik speen had.
Op mijn 56ste heb ik geen uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek ontvangen. Eind oktober 2014 ben ik met klachten van alle dagen bloed bij de stoelgang naar de huisdokter geweest. Maar hij schonk hier geen aandacht aan. De eerste maandag van de kerstvakantie ben ik terug naar de huisdokter geweest. Toen luisterde hij wel naar mij en belde hij zelf voor een afspraak, ik kon de volgende dag al naar het Jessa Ziekenhuis.
Die dokter vond het nodig om opnieuw een coloscopie te doen omdat het 5 en een half jaar geleden was. Hij wilde dat inplannen ergens in januari. Maar ik drong erop aan om dat onderzoek nog tijdens de kerstvakantie te laten doorgaan omdat ik in januari terug moest werken.
Op 31 december 2014 kon ik dus bij een collega van hem terecht voor een coloscopie en ik kreeg toen het verdikt “er is een tumor van 6 cm en ik ben voor 99 procent zeker dat het kwaadaardig is”. Mijn darm zat bijna volledig dicht, er was nog een heel klein gaatje, de dokter vroeg zich af of ik nog wel normale stoelgang kon maken. Dat had ik al lang niet meer, maar ik dacht dat er zoveel speen zat en dat ik ondertussen ook een darmontsteking had omdat ik ook slijm bij de stoelgang had en pijn in de onderbuik.
Ik moest op 2 januari terug gaan voor verdere onderzoeken om te zien of er uitzaaiingen waren. Die waren er gelukkig niet! Ik moest op mijn voeding letten want ik zou een darmobstructie kunnen doen. Op maandag 5 januari werd ik geopereerd. Toen dacht ik nog dat ik na 6 weken terug kon gaan werken omdat mijn vader ook geen nabehandeling gekregen had. Maar de week nadien kreeg ik te horen dat er in de kliertjes rondom de darm ook kankercellen gevonden waren en ik dus 12 beurten chemo zou krijgen.
Half februari ben ik gestart. De 2 eerste chemo’s verliepen op schema. Ik was wel echt ziek en had geen eetlust, maar ik was flink en de dagen dat ik goed was deed ik alles wat ik voordien ook deed en ging ik ook helpen op school. De dag voor mijn 3de chemo werd ik ‘s zondags via spoed opgenomen met buikpijn en omdat ik me echt niet goed voelde. Na verschilende onderzoeken werd duidelijk dat mijn appendix dringend moest weggenomen worden. De chemo werd een paar weken uitgesteld.
Vanaf toen ben ik nooit meer op schema geraakt. Mijn witte bloedcellen en bloedplaatjes waren gewoonlijk te laag. Dat maakte dat ik half november pas mijn laatste chemo kreeg. Ik ben altijd heel positief gebleven. Ben blijven fietsen en wandelen en deed al mijn huishoudelijk werk zelf.
Op 2 januari, na 1 jaar afwezigheid, ben ik terug halftijds gaan werken. En vanaf 1 maart werk ik weer voltijds. Ik ben heel dankbaar voor de nieuwe kans die ik krijg en ik ben blij dat ik weer mag en kan werken. Maar ik geniet ook van alle kleine dingen, elke dag opnieuw!
Dokter, uw lezing was uitstekend èn confronterend. De cijfers deden wel me wel even schrikken. En bij die foto van de mensen die chemo gekregen hadden, toen je wees wie al allemaal dood was, kreeg ik toch even kippenvel. Het is goed om iedereen te confronteren met de realiteit zodat ze alert zijn voor symptomen en zeker meedoen aan het bevolkingsonderzoek. Maar als je daar zit en pas je behandeling achter de rug hebt is het even slikken.
Zaterdag 21 mei wandel ik mee met Levensloop van Kom op Tegen Kanker in Hasselt. Ik moet er zelfs optreden met de djembégroep waar ik bij ben. Dat ben ik vorig jaar ook blijven doen, iedere week als ik geen chemo kreeg ging ik trouw naar de djembéles en dat deed me deugd, daar keek ik echt naar uit. En nu ben ik dankbaar dat de groep daar bij Levensloop mag en wil optreden.
Doe zo verder met je lezingen dokter! En ik hoop van harte dat je ook al de huisdokters in België kan bereiken.
groetjes,
Hilde
