In oktober 2015, ik was toen 58, kreeg ik mijn eerste brief om deel te nemen aan het bevolkingsonderzoek. Ik deed de iFOB test, stuurde een stoelgangstaaltje op en kreeg enkele dagen later het geruststellende bericht dat alles in orde was.
Twee jaar later kreeg ik opnieuw een oproepingsbrief en opnieuw deed ik de test. Al snel kreeg ik antwoord, minder positief deze keer, want het resultaat was afwijkend. Er werd mij aangeraden een colonoscopie (darmonderzoek) te laten uitvoeren zodat de afwijking verder kon onderzocht worden.
Dit onderzoek gebeurde op 5 december 2017. Dezelfde dag nog kreeg ik van de dokter te horen dat er 2 poliepen gevonden waren in mijn darm, dat deze onmiddellijk verwijderd werden, dat ze er niet kwaadaardig uitzagen maar toch verder onderzocht zouden worden.
Op 12 december (we waren net onze komende vakantie aan het plannen) kreeg ik telefoon van de darmspecialist van het ziekenhuis. Of ik de volgende dag niet kon langskomen. Er waren toch kwaadaardige cellen gevonden in het onderzochte weefsel van de ‘vlakke’ poliep die verwijderd werd. Die vlakke poliep had geen steeltje en zat ingegroeid in de darmwand. Er was bijgevolg een risico dat niet alles weggenomen was tijdens de colonoscopie.
Onze vakantieplannen waren even niet belangrijk meer en werden snel opzij geschoven. Even viel alles stil voor ons. Hoe? Kanker toch niet! Net nu ik voor de eerste keer opa zou worden in juli.
De volgende dag werden we bij de chirurg en darmspecialist toch wat gerustgesteld. We waren er op tijd bij, maar ze wilden geen risico nemen en zouden een stuk darm van een 15-tal cm verwijderen zodat al het kwade zeker weg zou zijn.
Daarna ging het snel. Het markeren van de darm met inkt op de plaats waar de poliep verwijderd was, de operatie op 20 december, een weekje ziekenhuis. Het goede nieuws was dat al het kwade verwijderd was en dat nabehandeling niet nodig was. Wat een opluchting!
De feestdagen werden niet wat we ervan verwacht hadden, maar gelukkig had ik deelgenomen aan het bevolkingsonderzoek. Het jaar 2018 had er helemaal anders kunnen uitzien.
Met dank aan de dokters en iedereen die zich inzet in de strijd tegen darmkanker.
Intussen gaat het al veel beter met mij. Ik zal mijn verhaal zeker zoveel mogelijk vertellen en zo hopelijk mijn steentje bijdragen tot het voorkomen van darmkanker bij anderen. Het opa-schap nadert… 1 juli komt dichterbij 🙂
van harte,
Josse
